Yoshiaki Numata
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
171 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
junior lekka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
55 |
| Zwycięstwa |
44 |
| Przez nokauty |
12 |
| Porażki |
8 |
| Remisy |
3 |
Yoshiaki Numata (jap. 沼田義明 Numata Yoshiaki; ur. 19 kwietnia 1945 na Hokkaido) – japoński bokser, zawodowy mistrz świata kategorii junior lekkiej.
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1962. Wygrał pierwsze 25 walk, w tym z przyszłym mistrzem świata w wadze lekkopółśredniej Pedro Adigue z Filipin, zanim w lipcu 1965 został znokautowany przez Yuji Yamashimę. Wcześniej, 1 kwietnia tego roku, zdobył tytuł mistrza Azji i Pacyfiku (OPBF) w wadze junior lekkiej (superpiórkowej) po zwycięstwie nad Larrym Flaviano z Filipin. W grudniu1965 znokautował go Love Allotey z Ghany. 9 czerwca 1966 Numata został mistrzem Azji i Pacyfiku (OPBF) w kategorii lekkiej po zwycięstwie nad Filipińczykiem Flashem Elorde, który był również mistrzem świata w wadze junior lekkiej.
15 czerwca 1967 w Tokio ponownie pokonał na punkty Flasha Elorde i zdobył mistrzostwo świata w kategorii junior lekkiej[1]. Stracił ten tytuł już w pierwszej obronie, gdy 14 grudnia tego roku w Tokio Hiroshi Kobayashi pokonał go przez nokaut w 12 rundzie[2]. Numata wygrał trzy kolejne walki, a w grudniu 1968 zremisował z Rubenem Navarro.
Spróbował następnie zdobyć tytuł mistrza świata w wadze lekkiej, ale 10 października 1969 w Los Angeles został znokautowany w 6. rundzie przez Mando Ramosa[3]. 5 kwietnia 1970 w Tokio Numata ponownie został mistrzem świata w kategorii junior lekkiej, tym razem według organizacji WBC (Kobayashi pozostawał nadal mistrzem świata WBA), gdy pokonał niejednogłośnie na punkty Rene Barrientosa[4]. Trzykrotnie skutecznie bronił pasa WBC, wygrywając 27 września 1970 w Tokio z Raulem Rojasem przez nokaut w 5. rundzie[5], 3 stycznia 1971 w Shizuoka z Barrientosem na punkty[6] i 30 maja 1971 w Hiroszimie z byłym mistrzem świata w wadze koguciej Lionelem Rose na punkty[7].
Stracił mistrzostwo świata 10 października 1971 w Sendai, gdy Ricardo Arredondo znokautował go w 10. rundzie[8]. Później stoczył tylko jedną walkę, w której 3 marca 1972 Kenji Iwata znokautował go w 3. rundzie i zakończył karierę pięściarską.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Barry J. Hugman, 1967-06-15 Yoshiaki Numata w pts 15 Flash Elorde, Kuramae Arena, Tokyo, Japan - WBA/WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1967-12-14 Hiroshi Kobayashi w co 12 (15) Yoshiaki Numata, Kuramae Arena, Tokyo, Japan - WBA/WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1969-10-04 Mando Ramos w rsc 6 (15) Yoshiaki Numata, Sports Arena, Los Angeles, California, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1970-04-05 Yoshiaki Numata w pts 15 Rene Barrientos, Municipal Gym, Tokyo, Japan - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1970-09-27 Yoshiaki Numata w co 5 (15) Raul Rojas, Nihon University Auditorium, Tokyo, Japan - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1971-01-03 Yoshiaki Numata w pts 15 Rene Barrientos, Sumpu Hall, Shizuaka, Japan - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1971-05-30 Yoshiaki Numata w pts 15 Lionel Rose, Prefectural Gym, Hiroshima, Japan - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1971-10-10 Ricardo Arredondo w co 10 (15) Yoshiaki Numata, Miyagi Sports Centre, Sendai, Japan - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-05] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Yoshiaki Numata [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-05-02] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Numaty [online], boxrec.com [dostęp 2015-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-26] (ang.).
- Yoshiaki NUMATA [online], Sport & Note [dostęp 2015-05-02] (ang.).